به نقل از «افکارنيوز»

دست فروشیِ بازیگر زن مشهور در متروی تهران/ عکس

تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۵۶۱۷۴

انسان‌ها حق حیات دارند، می‌توانند نفس بکشند، عاشق شوند و تمام زندگی خود را تبدیل به خاطره کنند. قصه‌های پژوهشی ورود به عمق آدم‌ها است. این قصه‌ها ممکن است به اندازه یک نقطه باشند، اما نقطه‌ای عمیق که به وجود آدم می‌رسند. «عاشقانه‌های خیابان» قصه‌ای پژوهشی درباره عشق و خشم است؛ روایت شخصی مولفین از موقعیت انسانی است که برای زنان دستفروش مترو به وجود آمده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

«عاشقانه‌های خیابان» نمایشی است که از دل معضلات اجتماعی و مشکلی قابل مشاهده، اما پنهان بیرون آمده است. این نمایش روایت گر داستانی ساده، اما تلخ و پیچیده است. ما روزانه در مترو و مکان‌های عمومی با زنانی مواجه می‌شویم که از داستان زندگی هیچ کدامشان اطلاعی نداریم و البته بسیاری از ما از این زنان شاکی هستیم که چرا جای ما را در مترو تنگ کرده اند.

هر انسانی دارای یک داستان است، داستان فرزانه «عاشقانه‌های خیابان» داستانی عاشقانه اما خشن است. او از عشق خود، زندگی روزانه و دردی می‌گوید که برای همه ما قابل مشاهده، اما غیر قابل درک است، زیرا این عشق، عشقی متفاوت است، عشقی که هر روز آرزوی آن را می‌کشد.

همه ما فرزانه‌ها را می‌بینیم و می‌شناسیم، اما تا چه اندازه از او و فرزندش حمایت می‌کنیم؟ فرزانه زنی است که هر روز برای زندگی خود می‌جنگد و شاید از دید بسیاری از ما حق عاشق شدن ندارد، این نظر به بخش مستقیم و آشکار نمایش اشاره دارد، ولی بخش پنهانی آن مسئله‌ای فراتر از بخش آشکار است. فرزانه زنی است که در اطراف خود و در دنیای روی زمین احساس امنیت ندارد و اگر کارش را به درستی انجام ندهد مورد ضرب و شتم کارفرما قرار می‌گیرد. او از این دنیای وحشت آور فرار می‌کند و در دنیای مترو پناه می‌گیرد و در این دنیا شیفته می‌شود.

سودجویی برخی افراد از بی پناهی زنان، دنیای فرزانه را تغییر می‌دهد. او مادر می‌شود، ولی عشق دنیای آرام خود را فراموش نمی‌کند.

در کنار دنیای بی پناه این زنان دنیای کودکان آن‌ها نیز وجود دارد. زمانی که مادری برای دستفروشی به مترو و مکان‌های عمومی می‌رود، کودک او نیز در آرامش نخواهد بود، زیرا افرادی که دنیای مادرش را بی پناه کردند دنیای او را نیز بی پناه و دنیای کودکانه را از وی می‌گیرند.

نمایش «عاشقانه‌های خیابان» نمایشی تعاملی با تماشاگر است و قصد دارد صدای مردم بی صدا باشد، مردمی که روزانه در مقابل چشم ما در رفت و آمد هستند. این نمایش در میان تماشاگران اجرا می‌شود و تماشاگران نیز جزئی از بازیگران محسوب می‌شوند. گروه تئاتر «ب» نمایش «عاشقانه‌های خیابان» را با مشارکت جمعیت طلوع بی نشان‌ها به اجرا آورده است. جمعیت طلوع بی نشان‌ها آغوشی امن برای زنان و کودکان و افراد کارتن خواب است و در کنار این مجموعه، خانه مادری نیز دنیای آرام در میان دنیای پر تنش برای کودکان می‌سازد تا آن‌ها را از زشتی دنیا دور و زیبایی‌ها را به آن‌ها نشان دهد.

شهرام گیل آبادی پیش از این نیز نمایش‌هایی با موضوع معضلات اجتماعی را به روی صحنه برده است. نمایش «عاشقانه‌های خیابان» نوشته محمد چرمشیر و بهمن عباسپور و با بازی رضا یزدانی، سیما تیرانداز، الهام پاوه نژاد و ژاله صامتی هر شب ساعت ۲۱:۱۵ در تماشاخانه ایرانشهر  روی صحنه می‌رود.

 

منبع: افکارنيوز

کلیدواژه: رضا یزدانی الهام پاوه نژاد ژاله صامتی عاشقانه های خیابان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۵۶۱۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا سلبریتی‌ها جای کسی را در تئاتر تنگ کرده‌اند؟

حضور بازیگران سینما و تلویزیون، روی صحنه تئاتر، طی سال‌های اخیر، با موجی از واکنش‌های متفاوت مواجه بوده است. عده‌ای این حضور را غنیمت شمرده و آن را به نفع مصادیقی، چون جریان اقتصادی تئاتر نسبت دادند و در مقابل، برخی این حضور را ناامن دانسته و ساحت نمایش و صحنه را مبرا از آن رخداد‌هایی که مقابل دوربین سینما و تلویزیون می‌گذرد، می‌دانند.

خاک صحنه دامن‌گیر است

این تقابل طی سالیان اخیر، همواره به محلی در جهت مناقشه دو گروه تبدیل شده است، اما کفه قضاوت همواره به نفع موافقان این حضور، سنگینی کرده است علی‌الخصوص آن‌که طی ماه‌های اخیر، اخباری مبنی بر حضور اینفلوئنسر‌ها روی صحنه نمایش حسابی خبرساز شده بود. در چنین شرایطی استدلال موافقان حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر این بود که در این زمینه، آیا حضور بازیگر حرفه‌ای موجه است یا حضور اینفلوئنسرها؟

بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارنددر حال حاضر بازیگرانی، چون فرهاد آئیش، صابر ابر، بهرام افشاری، نادر فلاح، بهنام تشکر، کوروش سلیمانی، رامین ناصرنصیر، امیرحسین فتحی، نورا هاشمی، صدف اسپهبدی، محمد نادری نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند؛ حضور بازیگران شناخته‌شده دیگر به پای ثابت تقویم سالیانه کشور تبدیل شده به‌گونه‌ای که در هر برهه زمانی در طول سال، بازیگران چهره‌ای را یافت می‌کنیم که نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند.

لازم است به این نکته مهم اشاره کنیم که بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارند و اکنون که پس از مدتی، دوباره به صحنه تئاتر بازگشته‌اند، نمی‌توان این ایراد را بر آنها وارد دانست که چرا خود را به هنر نمایش سنجاق می‌کنند. خاک صحنه دامن‌گیر است و اگر باید انتقادی را به این دسته از بازیگران وارد دانست، باید عنوان کرد که چرا در طول این مدت، در عرصه نمایش کم‌کاری داشته‌اند.

فارغ از این اتفاق، اگر بازیگری، خاستگاه تئاتری نداشته باشد و حالا به هر دلیلی درصدد تجربه‌اندوزی در این عرصه است، چرا باید جلوی این حضور را گرفت؟ نخست آن‌که تمرینات منحصر تئاتر سبب کسب مهارت‌های نوین و متفاوتی در آن بازیگر می‌شود که در ادامه مسیر بازیگری او تاثیرات مثبتی به همراه خواهد داشت.

چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم استثانیا سبب رونق اقتصادی تئاتر می‌شود که در تمام این سال‌ها به‌عنوان پاشنه آشیل نمایش مطرح بوده و ناملایمات بسیاری را در این هنر اصیل رقم زده است. ثالثا، هر نمایشی، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده دارد. با توجه به حساسیت‌های بالایی که در این زمینه وجود دارد و البته وسواسی که به ویژه در نگاه کارگردان موجود است، نمی‌توان این‌گونه اندیشید که یک بازیگر با هر قابلیتی که داشت، می‌تواند به روی صحنه رفته و اساسا شایستگی چنین حضوری را ندارد چرا که تمام این موارد، از فیلتر کارگردان و دیگر صاحبان نمایش عبور کرده و چیزی به دلخواه بازیگر رقم نمی‌خورد.

فارغ از تمامی این موارد، هم‌اکنون چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم است و اینکه برخی عنوان می‌کنند حضور سلبریتی‌ها، محدود شدن فضای کاری هنرمندان عرصه تئاتر را تشدید می‌کند، منطق درستی نداشته و نمی‌توان بر آن تکیه کرد.

«حضور سلبریتی‌ها در عرصه تئاتر تاکنون منتج به اتفاق‌های خوبی شده که مهمترین آن، فروش بالای آن آثار بوده که اقتصاد این هنر را در طول سال با افزایش قابل‌توجهی همراه کرده و سبب می‌شود تا سانس‌های برخی از این نمایش‌ها تا روز‌های متوالی رزرو شده و سالن‌ها پر شوند»

هنر تئاتر در کشور، نسبت به سینما و شبکه نمایش خانگی، از برخی محدودیت‌های بعضا تاریخی رنج می‌برد. در طول این سال‌ها تلاش‌های بسیاری صورت گرفته تا بسیاری از این محدودیت‌ها مرتفع شود. رویکردی که قطعا با استقبال دوستداران و دلسوزان این هنر همراه است بنابراین نباید با ایراداتی از این دست، زمینه فعالیت در این عرصه را محدود کرد و مخاطب را نسبت به این هنر، دلسرد کرد. حداقل امروز که هنر نمایش، تلالویی ویژه در حیات پساکرونایی خود دارد، باید با همبستگی و دلسوزی، زمینه اعتلای بیشتر هنر تئاتر در کشور را رقم زد و موانع پیش‌رو را عقلانی و حساب‌شده مرتفع کرد.

منبع: ایرنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی